Ruh hallerimiz sürekli değişir. Değişmesi de normaldir hani; çünkü hayat şartları buna zorlar bizi. Kimi zaman mutlu olarak kalkarken yataktan kimi zaman küfrederek uyanırız. Sebebini bilmeyiz asla neden küfür ettiğimizin. Oysa neden canımız sıkkınken sigaradan derin bir nefes aldığımızı, neden viskiyi yavaş yavaş yudumladığımızı biliriz. Çünkü sigaranın dumanı boğarken içimizdeki sıkıntıyı, viski yakar birden dikince kafaya, gırtlağı. Bu yüzden bazı şeyleri bilip, bazı şeyleri bilmememiz normaldir. Hayat bunu gerektirir çünkü. Eğer her şeyi bilseydik ne nefes almanın anlamı kalırdı ne de yaşamının. Hal böyleyken yarın neyle karşılaşacağım acaba? Sorusuyla yaşamanın zevkini çıkarmalıyız. Çıkarmalıyız ki yarın bir gün imamın kayığına binmeye yakın aklımıza gelip kederlenmeyelim. Çünkü içte keder birikince kayık daha yakın olur.